ÇEVRESİNİN, ‘YAPAMAZSIN, SEN KADINSIN’ DEMESİNE RAĞMEN YILMAYAN PINAR TIRAŞ, ELAZIĞ’IN 5 YILDIR TEK KADIN SEYİSİ OLMANIN GURURUNU YAŞIYOR.
Elazığ’da yaşayan Pınar Tıraş, 2017 yılında başvurduğu seyislik diplomasını aldı. Çevresinin, ’Yapamazsın, sen kadınsın’ demesine rağmen hırs yapan Tıraş, Elazığ’ın 5 yıldır tek kadın seyisi olmanın gururunu yaşıyor.
Elazığ’da yaşayan 2 çocuk annesi Pınar Tıraş, 2017 yılında İl Tarım ve Orman Müdürlüğü ile Türkiye Jokey Kulübünün ortaklaşa düzenlediği seyislik eğitimine katıldı. Elazığ’da 40 kişinin katıldığı eğitimi başarıyla tamamlayan Tıraş, seyislik belgesini aldı. Tıraş, belgeyi aldıktan sonra çevresindeki vatandaşların ’Yapamazsın, sen kadınsın’ demelerine aldırış etmeyerek işinin başına geçti. 5 yıldır profesyonel olarak seyislik yapan, sabahın ilk saatlerinde çiftliğe gelerek atların bakımlarını yaptıktan sonra onlarla ilgilenen Tıraş, “Atlara olan bağım çocuklarıma olan bağımdan daha fazla” dedi.
“Atlar benim çocuklarım gibiler”
Tarım ve Orman İl Müdürlüğü ile Türkiye Jokey Kulübünün başlattığı ortak bir projeye başvurduğunu ve bu projenin Türkiye’de bir ilk olmasından dolayı ilgisinin olduğunu belirten seyis Pınar Tıraş, “Bu kadar ileri seviyeye getirmeyi düşünmemiştim ama ben de arkadaşlarla birlikte gidip kurslara katıldım ve başarı oldum. Lisansımı aldım ve 5 yıldır lisanslı seyislik yapıyorum. Bana yapamazsın dediler. Onların söylemi beni hırslandırdı ve o yapamazsın diyenlere inat işimi yapıyorum. Ben hipodroma ilk gittiğimde birkaç seyis arkadaş bizim derslerimize giriyordu biz o zaman eğitim sürecindeydik onlara dönerek gün gelecek sizlere rakip olacağım demiştim hepsi inanıyoruz demişti bende onlara rakip oldum. Atlar benim çocuklarım gibiler. Evde nasıl çocuklara bakmak zorundaysan burada da bunlara bakmak zorundayım çünkü bunlar bize daha muhtar. Bunların ağzı ve dili yok her zaman seni beklerle verirsen yerler vermezsen yiyemezler maalesef o yüzden atlara olan bağım çocuklara olan bağımdan daha fazla. 2017 yılında işe başladığım zaman birkaç arkadaşla başladık. Kimisi işin zorluğundan bıraktı, kimisi yapamadı bıraktı bende bir gün bırakır mıyım diye düşünmüyor değildim ama hiç öyle bir şey yaşamadım. Bırakan arkadaşlarımdan tek farkım benim şanslı olmamdı. Sürekli çalıştığım yerlerde patronlarımla arkadaş gibi oldum. İşimi de bilerek yaptım kimsenin bana bir şey söylemesine gerek kalmadı. Çalıştığım yerdeki patronlar da benim hayvan sevgimi gördüler o yüzden de belki tercih edilen oldum. 2017 yılında 40 kadın olarak kursa yazıldık çalışan 4 kişi vardı Elazığ’da fakat şu anda tek çalışan benim” diye konuştu.
