Hayattaki amacımızı bilmeden ve yaşam felsefemiz olmadan, sadece varolduğumuz bir dünyada kendimize neler katabilir, nasıl verim alabilirdik?
Yaşam felsefesi ve ideali olmayan insanlar, amaçsız bir şekilde kendilerini mutsuzluğa ve başarısız olmaya mahkûm etmiştirler.
Bir yandan gecesini gündüzüne katıp, tırnaklarını paramparça edercesine kazıyan ve odaklandığı hedefe koşar adımlarla ilerleyen cengaverler olurken, öte yandan; isteksiz, azimsiz, sabırsız, disiplinsiz ve en önemlisi sahte ideal ve hedefleri bir yaşayış biçimi olarak kabul etmiş, başarıya ulaşacağını sanan zavallılar (Evet. Zavallılar…) bulunmakta.
Zavallı olmamak ve bu duruma düşmemek için yapmamız gerekenler hiçte zor değil aslında. Herşey çok basit bir olgu ile başlıyor; Kendini Sigaya Çekmek…
Hayat insanoğlunun yaşayış biçimine ve vazifesinin ne olduğunu ona hissettirecek milyonlarca örnek ile doludur. Bu örnekleri görmemek, hayatı toz pembe yaşamanın vermiş olduğu rahatlığa ya da gören bir kör olup da inkarcı olma ile açıklanabilir. Lakin bilinmelidir ki;
” Gören ne kadar körlük etse de; zavallı olarak kalacak ve de gözleri acılara şahitlik edecek elbet… ”
#ÜmitBAKIR
